สวัสดีปีใหม่

เมื่อวันที่ 31 น้องตั้มโทรมาหา ชวนไปสังสรรค์ ... สิ่งที่น้องตั้มได้กลับไป คือ คำว่า นี่ใครคะ
เรารู้จักตั้มมาหลายปี ตั้มมีฐานะเป็นรุ่นน้องที่ลาดกระบัง อีกทั้งยังเป็นอาจารย์ของตุ๊กตาในการสอน 3D MAX
แชทกันวันเว้นวัน บางวันติดกันก็มี นี่ยังไม่นับตอนกินเหล้ากินเบียร์ หรือแวะไปหาที่คณะอีกด้วย

สรุปว่า เรากับตั้ม ค่อนข้างชิดใกล้กัน

สิ่งหนึ่งที่เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด จนถึงวันนี้ ก็ตาม .... เรา ไม่เคยเมมเบอร์ตั้มเลย และจำไม่ได้ด้วย!

.
.
.

เราบอกแม่ว่า หนูไม่ชอบให้แม่มายุ่งกับชีวิตหนู แม้แต่แตะเนื้อต้องตัว หนูก็ไม่ชอบ
เราโกหกใหม่ว่า ติดงาน ในวันเกิดใหม่ ความจริงแล้ว แค่อยากนอน
เราเบี้ยวนัดน้องโอ๊ต ที่นัดกันดูหนัง ซื้อตั๋วแล้วด้วย แต่ก็ไม่ไปเฉยเลย
เราคิดเงินผิด อมเงินลูกค้าไปสิบบาท ไม่วิ่งไปคืนเค้าด้วย
เราทำไวรัสไปติดในโน๊ตบุ๊คพี่ทอม จนต้องฟอร์แมทเครื่องใหม่
เราดุน้องกานต์เรื่องลืมลงทะเบียนขายของ จนน้องกานต์สะเทือนอารมณ์
เราแซวน้องรี่เรื่องกางเกงในยางตาย แถมยังเล่าให้คนอื่นฟังเสียอย่างนั้น
เราทำโน๊ตบุ๊คน้องคิ้มตกพื้น แล้วอมพะนำไว้
เราลืมเอาตุ๊กตาไปให้ปอยดอในวันคริสมาสต์ที่ผ่านมา
เรานั่งเก้าอี้ทีสิสน้องจุ๊ย ที่แปะป้ายไว้ว่า ห้ามนั่ง เก้าอี้หัก
เราลืมส่งหนังสือให้พี่วิภว์ เพิ่งนึกได้เมื่อกี๊เลย
เราไปนครปฐมคนเดียวโดยไม่บอกใครเลย ทั้งที่ไปไม่เป็น และแม่เป็นห่วงมาก
เราเตะน้ำหกใส่กางเกงแม่ แล้วบอกว่าตุ๊กตาทำ
เราแอบชอบคนมีแฟนแล้ว และแอบแช่งให้แม่งเลิกกัน
และแน่นอน เราไม่เคยเมมเบอร์น้องตั้มเลย

.
.
.

ปีที่ผ่านมา เราได้ทำเรื่องผิดพลาดมากมาย ... พอๆกับการได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องก็หลายอย่าง
ถึงจำได้ไม่หมด ทั้งสิ่งที่ถูกและสิ่งที่ผิด แต่ไม่เคยลืมว่าตัวเองควรทำอะไรต่อไป เมื่อเกิดความผิดพลาด

บางทีการใส่ใจให้มากกว่านี้ อาจทำให้ผิดพลาดน้อยลง
บางทีการมองในแง่ดีให้มากกว่านี้ อาจทำให้รู้จักความหวังดี
บางทีการมองในแง่ร้ายบ้าง อาจทำให้รู้จักระวังตัว
บางทีการเปิดใจให้กว้างขึ้น อาจทำให้ยอมรับอะไรมากขึ้นด้วย
บางทีการกล้าเผชิญความจริง อาจทำให้ไม่ต้องวิ่งหนีตลอดไป
บางทีการให้คนอื่นได้มากกว่า อาจทำให้รู้ว่าพอแล้วของตัวเองเป็นยังไง

จะเก็บคำขอบคุณไว้ใช้ในวันเกิด

สำหรับปีใหม่ ... เราขอโทษ สำหรับทุกสิ่ง ในปีที่ผ่านมา

โดยเฉพาะแม่ หนูขอโทษจริงๆนะ